 |  |
blog.mostlypink.net | ||||
|
| |
NEWS:
Pictures of the Dutch tour, which was amazing:
Jorrit Bennekom
Bert Treep
More pictures and an interview with Bryan on this spot
.
 |
 |
 |
An English review you find below.
Prog - Pop - Rock waar ligt de scheidslijn?
Het startschot van deze 3/4 marathon wordt gegeven door een knap intro en als dan de versnelling ingezet wordt mag Olivia Sparnenn haar vocalen neer leggen en is het ijs gebroken.
Ze pakt de binnenbaan, zeilt door naar de buitenbaan en haalt daarmee 2 goudenplakken binnen. Dit ijsprinsesje heeft een gouden keel en een prettige uitstraling.
De eerste set bevat wat rustige nummers en balanceert tussen pop en rock. Bryan Josh (van Mostly Autumn) speelt wat riedeltjes op zijn gitaar; leuk denk je dan, daar worden mijn ijstenen niet warm van. Maar bij het laatste nummer "You still linger" schiet hij dan uiteindelijk door de bocht en denk je dat je te maken hebt met een zoon van Richie Blackmore en David Gilmour... kan niet anders die twee goden hebben een scheve schaats gereden.
Maar Iain en zijn broer Ben op toetsen bepalen toch het geluid van de groep, vintage orgeltjes en moderne klanken het gaat allemaal over het ijs daar in Verviers.
En Olivia's keeltje is gewoon van puur ijskristal, loep zuiver en spiegel glad. Als je dan vraagt wie de schoonste daar in de zaal was, dan ook kreeg zij de credits. Ze had een betoverende strakke aerodynamische outfit, niks voor een koude nacht.
"Hollow" geeft mij de rillingen... deze Mostly Autumn uit 2001 song is prachtig uit het ijsgesneden en bewerkt, echt fabuleus.
Na de dweilpauze gaat de rock en prog erin.
Nog een Mostly Autumn klassieker passeert de baan; "Never the Rainbow" en als afsluiter "Questioning Eyes" een geweldige epic met afdalingen, mooie klims, vergezichten en een Olivia die enigzins geëmotioneerd raakt door haar eigen tekst (over haar overleden vader).
En een Bryan die wederom een super solo neerlegt... deze man smeedt de ijzers op het juiste moment en klopt daarmee mijn favouriet David Gilmour met zijn baanrecord "Comfortably Numb"... echt waanzinnig.
Na de bel voor het laatste rondje wordt met Iains "A Gab is too wide" (ja een Mostly Autumn klassieker die ik al 6 jaar niet meer heb gehoord) de overwinning binnengehaald.
Ik had gedacht dat dit team een middenmoot was, maar ze hebben vanavond bewezen dat ze tot de Top behoren. Toeschouwers van Nürberg tot Düsseldorpf, tot the UK en van de achterhoek waren in hun nopjes met een mooie avond zonder voetbal en verloren plakken.
Bryan en Olivia gaan zich toeleggen op Mostly Autumn. En Iain mag een nieuwe ijsprinses gaan zoeken, misschien vindt hij haar
in Zuid Afrika....
( wordt vervolgd).
Twee dagen later ontmoet ik ze in Apeldoorn, het Bluescafe. Voor de show zit Bryan aan de koffie en zijn ze in hun nopjes met
de reacties van fans in de Boerderij, waar ze een dag eerder speelden.
Bryan is echt tevreden en dat blijkt uit de solo's die hij er even later uitperst....
Dus ik zie vol vertrouwen de toer van Mostly Autumn tegemoet (april) waar Olivia de lead zang heeft overgenomen van de diva
Heather Findlay... Olivia gaat voor goud...
Nick Gielkens
@ http://www.mostlypink.net
http://www.myspace.com/breathingspaceband
http://www.myspace.com/mostlyautumnband
 |  |
Breathing Space the Spirit of 66.
Pop, Rock or Prog? Is there line between them?
The show started with a tape, weird sounds and haunting themes, a promising intro. Olivia the made her entrance, her voice clear, full and beautiful. Mind you, her outfit wasn't exactly suitable for a cold winters night!
Iain, behind his keys and accompanied by his brother, was responsible for the overall sound, from vintage keyboards sound to modern freaky loops.
The first set was poppy and quite atmospheric. Bryan Josh, Mostly Autumn's guitar hero, was always present, playing tasteful rhythm parts and the occasional short solo. Fantastic stuff but nothing really special for this guitar maestro. However, the last song of this first set this changed as he laid down an absolute fabulous solo in "You Still Linger". This guy must be a child of Richie Blackmore and Sir David Gilmour!
The second set was more uptempo, Olivia's voice stole the show, really astonishing. With "Hollow" (from "the Last Bright Light" / Mostly Autumn) lead by Iain's hand, the band takes my breath away. I still have this song with Heather Findlay carved in my brain, but this version is nevertheless done in an amazing way.
Another Mostly Autumn song, "Never the Rainbow", set the band on fire and the audience rocked the venue.
The closing number was the epic "Questioning Eyes",. This songs moves from atmospheric landscapes to a catchy proggy tunes and to top the bill there was a solo from Bryan that put David Gilmour's solo in Comfortably Numb in the shade. Jee, this man is... ?
The band returned for an encore and played "The Gap Is Too Wide". Ideally this would sound best withTroy Donockley adding his pipes but the band played a really great version and i guess that all the Mostly Autumn fans where absolutely pleased with it.
Definitely a night to remember.
I really liked their latest release "Below The Radar", but while the album didn't reach the top 10 of 2009 I think this performance will end in the top three. What a fantastic gig it was. It's sad that Olivia and Bryan will be leaving the band to concentrate on Mostly Autumn. Iain will have a difficult job to find replacements but he'll manage. So please keep an eye on them and if you're able, go and see them!
Nick Gielkens,
editing by Roger Newport (thx!).
PS
Two days later i saw them again, same setlist, another amazing show, load venue and a Bryan that did more unbelieveable things.
Looing out to see Mostly Autumn, with this reborn Bryan and i truly hope that Iain find a new great vocalist and guitarist. This band is worthed to come to the Netherlands and other
parties.
More pictures and an interview with Bryan on this spot.
Symfo Index.