Gertie_&

Brunssum, 16 Juni 2005.

Mail aan tante Annie en ome Jan in Australie,

Hallo tante Annie en Ome Jan,
ma-elsje

Wat jammer de bruiloft is weer voorbij... een ongelooflijk weekend in Oostenrijk. Ma heeft er van genoten!
Donderdagmorgen zijn we om half zes met de trein vertrokken... ma, tennisvrienden, Elsje, buren en wij viertjes, na een heel gezellige rit met 18 mensen, die allemaal wat bij zich hadden (worstjes, gehaktballetjes, koude schotel, radijsjes, worteltjes, broodjes, wijn en ... goede zin kwamen we om 17:00 aan in Malnitz, daar stonden Gertie en René en een stel vrienden ons op te wachten en met de autoos vlug door naar Obervillach.

Van links naar rechts:
Anneli, Hans (alleen het hoofd van achteren), Leo, Mia, Frans, Reiner (in het gangpad), Harry, Tom, de verpleegster Gertie en Elsje.

Daar waren bijna alle andere gasten al.
Een warm welkom wat eten en hup de berg op.

Sommige sliepen in hotels, bij mensen thuis en de meesten sliepen gewoon in de hutjes, geen stroom, geen warm water, wel veel gezelligheid. Wij Marloes, Tom, Helen en me hadden een klein hutje bij de grote hut Gatternich. Deze bood plaats aan de ooms en tantes van René. Ons hutje lag zo'n 50 meter van de grote Gatternich hutte af. (je kunt het op de foto waar Gertie en en de bruidsmeisjes naar boven klimmen, zien liggen).

Arnold (een vriend en mede jager en het stralende bruidspaar).

Vrijdag was de trouwerij... stralende zon... wij met de jeep naar het huis waar Gertie door René werd opgehaald (een half uurtje de berg af...). Ma was ook daar. Ze had een verpleegster bij zich en ma bleef maar lachen... Gertie was stralend... een traantje kwam er bij mij wel. René zag er ook prachtig uit.

De trouwerij was bovenop de berg, dus alle gasten die beneden sliepen moesten naar boven...

Gertie, kleine Renee (een kind vd zus van zwager René) en Marloes.

Dus na de plechtigheid moest iedereen weer naar beneden. Maar halverwege de rit hadden de Oostenrijkse vrienden een wegversperring op gericht en moest René en Gertie laten zien dat ze ook goede "Pfaffenbergers" waren. Samen maaiden ze een mand gras, René schoot een houten hert, met kromme pijlen en een boog, er werd ook nog eten rondgedeeld en samen werd een hart uitgeknipt.
Het feest was in een tent bij een goede kennis in de tuin. De Pfaffenbergers holy-sigi

hebben het echt fantastisch geregeld, Ziggi, de kok en heel goede vriend van hun had al het eten geregeld, de ander de feesttent, de ander de muziek, allemaal hielpen ze mee, terwijl ze eigenlijk gasten waren. Maar ze wilden niet dat er personeel werd ingehuurd. Echt fantastisch, zo'n hulpvaardigheid en gastvrijheid, mooi en ma bleef maar lachen en genieten.

Gurkentaler, bier en almdudler

Het feest duurde tot diep in de nacht ... Gertie werd nog even ontvoerd, maar ach na betaling van enkele euro's werd ze vrijgelaten.

Een bruidstaart mocht niet ontbreken.

Ik was al op tijd wakker en heb even 1,5 uurtje op de berg gewandeld, zo stil zo prachtig en enkele reetjes "geschoten". Iedereen was weer de berg op gekomen en met zijn allen hadden we een gezellig ontbijt. Na wat snaps een voettochtje van 1,5 uur naar de "3 hutjes" een idylisch plekje in het bos, er liggen daar kleine jagershutjes (een fornuis, een tafeltje en meestal een stapelbedje). Ma en nog enkele mensen werden met de jeeps erheen gebracht.
tennisclub

Een stel Oostenrijkse kennissen vormden een koortje, waar de Nederlanders zich al snel bij aansloten en dus klonk het "Vader Jakob" hoog in die Bergen... De zon, wijn, bier en snaps deden de rest...
Met zijn allen werd het eten verzorgd, brood met spek en worst.
Met een man of 10 zijn we de berg in getrokken onder begeleiding van Tom, de zoon van Ron (een neef van René die daar samen met enkele mannen het gebied gepacht hebben en er alle moeite voor doen om het goed te onderhouden). Een enerverende wandeling naar 2500 meter en een prachtig vergezicht. mooi

Weer terug bij de hutjes waar het feestje nog steeds aan de gang was. Gemsen liepen op de bergen, maar je had wel een verrekijker nodig om ze goed te kunnen zien.

Met zijn allen weer terug naar de Grote Hut waar onze kok Ziggi met de Goelash klaar stond... en nog steeds een stralende zon. Na het eten begon het een beetje te druppelen en gingen de meesten terug naar hun hotels, hutjes etc... Gertie en rené bleven in de grote hut slapen en wij hebben ze maar naar bed gebracht.
De kinderen hebben zich goed geammuseerd en ma nog meer.
De verpleegster was heel gezellig en vond het ook fantastisch. En ja was ze nu wel of niet verliefd op Holy?

Dus de volgende ochtend verzamelen in het dorp en terug naar de trein.... en het was er stil in die de trein... iedereen was toch wel vermoeid. En zeker nadat 4 flessen wijn en een fles Gurkentaler (een kruidendrankje) soldaat waren gemaakt.
Ubach Pallenberg was ons eindstation, een hartelijk "tot ziens" en een klein snikje.
23:00 uur waren we in de Verpleegkliniek en zat ma nog steeds te glimlachen... wat een weekend!

Zo dat was even vlug een verslagje van onze bruiloft van de eeuw.

x x x Marloes, Tom, Helen en Nick.